Eve varış...

Bu bir eve varış hikayesidir.

Herkesin olduğu gibi.

Yolunda yürüyen, yolunu kaybeden, yolunu bulan, farklı yollara sapan, kalbini dinlediğini sanan, kalbine dönen bir insan evladının hikayesidir.

Hatırla…

Kimseden üstün ya da altta değilsin.

Sen sensin.

Kalbini çarptırmadan yaptığın her şeyde yaşam enerjini kaybedersin.

Hakikatine sadık kalan, kendinin yanında olan, her seferinde çareyi öze dönüş olarak bulan,

Kaybeden ve tekrar tekrar bulan ve unutan, ardından hatırlayan sensin…

Sen aşkın kendisisin.

Sen herkessin ve biriciksin.

Dizlerine vurursa ağrın bilki ayrıştın.

Başına vurursa ağrı bilki hakikatinden uzaklaştın.

Karnına vurursa ağrı gerçeğinin yanında olmadın.

Bedenin her an sana sinyal veriyor.

Duygularla, hislerle…

Hepsi birer kapı.

Minik kalbine söyle…

Söyle seni nasıl genişletebilirim diye?

Avuçlarının içine sığan bu organ, bir portal.

Bir kalkan, bir sihir.

Dünyayı kalbin değiştirecek, seni kalbin dönüştürecek.

Biraz etraftan içeri dönsün bakışların.

Hakikatine kavuşsun.

Safsataları kenarıya koysun.

Olmak istediklerini değil olduklarını onurlandırsın.

Bildiklerini unutsun.

Bilmemenin, sessizliğin bilgeliği deneyimlesin.

Çünkü her insan bir evrendir.

İzle, gözlemle bazende kapan mağarana.

Dengeni bulmayı unutma.

Hoşgelmiş hasat zamanı…

Döngü yılı.

Bu döngü her döngüden biraz daha farklı olacak.

Mucizeler sonsuz bir potansiyelle, bereketiyle gelir.

Her gelen seni sana yakınlaştırır.

Hafiftir, kolaydır, eğlencelidir, bilgedir.

Mutludur varlığın.

Olacaktır.

Hakikate kavuşmanın verdiği mutluluk, derin ve katmanlı biz hazdır.